Het verhaal van Luuk (64)
Hoe lang moet jij nog? Veel zestigers kennen die vraag. Sommigen tellen de dagen af. Want het is belangrijk vol te houden tot je pensioengerechtigde leeftijd, denken velen. In de laatste jaren bouw je het meeste pensioen op en vroegpensioen nemen is heel kostbaar.
Klopt dit allemaal? Nee.
Luuk heeft op zijn 63e bewust gekozen voor vroegpensioen. ‘Het is niet meer zo dat je in je laatste jaren het meeste pensioen opbouwt. Als je eerder stopt dan je pensioengerechtigde leeftijd ontvang je weliswaar minder pensioen, maar dat verschil valt nogal mee. Bovendien kun je zelf je kosten voor een belangrijk deel beïnvloeden’.
Maar toen hij zijn besluit om te stoppen bekend maakte – hij was bestuurssecretaris van een groot MBO-college in Noord-Nederland – kwam er meteen iets nieuws op hem af. Zijn werkgever vond het jammer dat hij drie jaar eerder stopte. Maar de ondernemingsraad, die een ambtelijk secretaris zocht, benaderde hem als de ideale kandidaat. Nog voor hij met pensioen was had hij al weer een baan voor één dag per week. Verandering biedt nieuwe kansen. Vroegpensioen en een klein baantje, wat wil je nog meer?
‘Maar waarom wilde je met vroegpensioen als je het naar je zin had in je baan?’ Luuk was na zijn studie Nederlands begonnen als docent op het MBO. Na een aantal jaren wilde hij meer betekenen voor het onderwijs en zijn organisatie. Hij werd stagecoördinator, opleidingscoördinator, onderwijscoördinator en decaan. Toen de fusie tot een groot MBO-college plaatsvond zette hij de communicatie op. En toen kwam er en doorbraak: bij een groot intern financieel probleem schreef hij op eigen initiatief een draaiboek om de zaak communicatief in goede banen te leiden. Hiermee was hij proactief en dat maakte indruk. Het College van bestuur vroeg hem algemeen beleidsmedewerker te worden en daarna bestuurssecretaris.
Dat bleef hij 18 jaar. Een veelomvattende baan (met vier avonden per week) naast aandacht voor theater (‘gewoon aan het begin van het seizoen vastleggen in je agenda’) sociale activiteiten en verenigingsfuncties. Op zijn 59e besluit hij een dag minder te gaan werken omdat de gezondheid en revalidatie van zijn vrouw energie en tijd vragen. Op woensdag is hij vrij, maar dan werkt hij de klussen af waardoor hij niet meer ’s avonds hoeft te werken. Er komt een nieuwe balans die goed bevalt. Wel heeft hij geregeld dat hij ook echt maar 80% van het takenpakket uitvoert.
60+…..en dan?
Als hij na zijn 60e doorwerkt bekruipen hem geleidelijk een paar gedachten: er is meer in het leven dan werken, het is nu tijd voor genieten, het gaat goed maar ik wil geen ‘raamkijker’ worden. En weer is hij proactief. Zijn hypotheek loopt af en hij onderzoekt zijn financiële situatie. Zijn baan wordt steeds intensiever, hij voelt dat de energie iets minder wordt.
Weer anticipeert Luuk. Na zijn 62e onderzoekt hij rustig zijn opties en besluit vanaf zijn 64e te stoppen en met vroegpensioen te gaan. Omdat hij veel nevenactiviteiten heeft ziet hij totaal niet op tegen de ‘lege’ dagen. ‘Ik ben wel in het voorjaar gestopt’. De parttime baan als ambtelijk secretaris komt op hem af en zo neemt hij geen hard afscheid. Hij blijft aan de andere kant van de tafel betrokken bij de ‘school’ waar hij meer dan 35 jaar werkte. Hij is fris, vitaal en betrokken.
Geheim
Wat is zijn geheim? Balans en cadans. Hij vertelt dat hij in een Covey-cursus zijn motto moest onderzoeken. Ondubbelzinnig kwam er uit: ‘Er toe doen!’, en dan bedoelt hij in alle facetten van het leven: werk, sociaal en in verenigingen. En hij illustreert zijn mind set met de fietser die lange afstand tegen de wind in moet trappen. ‘Je kunt beter ontdekken met welke trapfrequentie je het beste door kunt gaan en het volhouden. Dan kom je er op jouw manier zonder kapot te gaan’. Zo kijkt hij ook naar zijn loopbaan. Gedisciplineerd, betrouwbaar en toegewijd aan zichzelf en anderen.
En anticiperen: ga eerder met pensioen. Het opent nieuwe deuren!