Steeds vaker besluiten medewerkers van allerlei organisaties om hybride hun loopbaan in te vullen. Hybride? Dat is als je twee of meer dingen naast elkaar doet om je inkomen te verdienen, maar vooral omdat je meer dan een passie hebt die je niet in een baan kwijt kunt.
Zo is de websitebouwer van ons ook zeilinstructeur en geeft hij cursussen vaarbewijzen. Een gemeentejurist heeft een levendige racefietshandel op internet opgebouwd. Een HRM-adviseur werkt part time en heeft op haar ‘vrije dag’ enkele klanten waarvoor zij opdrachten uitvoert. Een producer bij een omroep heeft ook een praktijk voor zangcoaching.
Een mooi voorbeeld is ook Ronald, documentalist bij een grote omroep in Hilversum. Het werk werd saaier na 30 jaar. Hij heeft echter ook een enorme passie voor sport en geeft vrienden en bekenden tennisles. Voor niks. Nadenkend over zijn toekomst realiseerde hij zich dat zijn baan misschien wel eens kon verdwijnen op termijn. Hij zou ook wel betaald tennisles willen geven. In overleg met zijn werkgever werd afgesproken dat hij een dag minder ging werken en in ruil daar voor betaalde de werkgever zijn opleiding tot tennistrainer. ( €5000,-) Na een jaar had hij zijn diploma en was twee dagen per week op de tennisbaan, betaald.
Wie twee bronnen van inkomsten heeft is deels beschermd bij reorganisatie en ontslag. Er is geen zwart gat.
Ik hoor de hersens van werkgevers al kraken. Moet ik zulke dingen doen? Wil ik wel parttime medewerkers die ook een andere ‘baan’ hebben? Tsja…lastig. Werkgevers willen dat medewerkers hun eigen loopbaan in de hand nemen en dan maken ze deze keuzes. Maar werkgevers willen een lossere arbeidsrelatie die makkelijker op te zeggen is.
Duurzame inzetbaarheid is vooral een verantwoordelijkheid van de medewerker. Wie weet wat hij/zij wil….ga er voor! Durf uniek te zijn.